تهران، پژوهشگاه علوم إنسانى و مطالعات فرهنگی، ١٣٧٤. — ٤٨١ ص.
گویش مازندرانی (طبری) از گویشهای شمال غربی زبانهای ایرانی است که امروز در حاشية باریک بین کوههای البرز و کنارههای جنوبی دریای خزر و شرق گیلان به آن صحبت می شود. این لهجه اکنون حط و کتابتی ندارد؛ ولی در زمان گذشته متونی چون دیوان امیسرپازواری، مرزباننامه و نیکینامه بهاین گویش وجود داشته است که امروز، بجز دیوان امیر پازواری, اصل آنها در دست نیست و از ترجمههای آنها استفاده میسود.